"Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich:
«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie».
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły" Mk 16, 15-20
'Dziś w kalendarzu liturgicznym przypada Święto św. Marka Ewangelisty. Jego prawdziwe imię to Jan. Marek to jego przydomek. Był nastolatkiem, kiedy w Jego domu Jezus postanowił urządzić wraz ze swoimi uczniami Ostatnią Wieczerzę. Śledził Jezusa w noc zdrady. Widział Jego krwawy pot w Ogrójcu i pocałunek Judasza. Być może Jan Marek był również świadkiem, który ujrzał Zmartwychwstałego Pana oraz został napełniony Duchem Świętym w dniu Pięćdziesiątnicy, gdyż również to wydarzenie miało miejsce w Jego domu.
Święty Marek stał się uczniem Chrystusa i towarzyszem św. Piotra. Marek wiernie spisał Dobrą Nowinę, którą św. Piotr głosił katechumenom w Wiecznym Mieście." https://opoka.org.pl/liturgia
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Piotra Apostoła
Najmilsi: Wszyscy wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was. Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży, szukając, kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu. Wiecie, że te same cierpienia znoszą wasi bracia na świecie. A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje. Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen. Krótko, jak mi się wydaje, wam napisałem przy pomocy Sylwana, wiernego brata, napominając i stwierdzając, że taka jest prawdziwa łaska Boża, w której trwacie. Pozdrawia was ta, która jest w Babilonie, razem z wami wybrana, oraz Marek, mój syn. Pozdrówcie się wzajemnym pocałunkiem miłości! Pokój wam wszystkim, którzy trwacie w Chrystusie.
«Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę».
Odezwał się do Niego Tomasz: «Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?»
Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie»." J 14, 1-6
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię». J 14, 7-14
"W świadomości ludzi Starego Testamentu istnieje napięcie między tęsknotą za widzeniem Boga, a bezsilnością w jej spełnieniu. Z jednej strony nieskończony Bóg, a z drugiej, na wiele sposobów ograniczony człowiek. Ludzkie ograniczenia nie uniemożliwiają jednak całkowicie dostrzegania skutków działania Bożego. Bóg choć sam niewidzialny, daje się poznać przez dzieło stworzenia.
Bóg dał zakaz czynienie swoich wizerunków z powodu ograniczonych ludzkich możliwości. Sami z siebie możemy uczynić jedynie Jego karykaturę. I niejednokrotnie ją czynimy wyobrażając sobie Boga na nasz obraz i nasze podobieństwo. Jednak zakazem czynienia wizerunków nie jest ograniczony Bóg. Jego on nie dotyczy. Swoje oblicze ukazał z własnej inicjatywy. Uczynił to przez tajemnicę Wcielenia Syna Bożego.
W odpowiedzi na dzisiejszą prośbę Filipa wyrażoną słowami: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”, Jezus mówi: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca”. O cudzie bliskości, który jest tak szokujący, że wręcz niektórych gorszy pisał św. Jan Paweł II w książce „Przekroczyć próg nadziei”: „W pewnym sensie człowiek już nie mógł tej bliskości wytrzymać i zaczęto protestować. Ten wielki protest nazywa się naprzód Synagogą, a potem Islamem. I jedni, i drudzy nie mogą przyjąć Boga, który jest tak bardzo ludzki. Protestują: «To nie przystoi Bogu». «Powinien pozostać absolutnie transcendentny, powinien pozostać czystym Majestatem – owszem, Majestatem pełnym miłosierdzia, ale nie aż tak, żeby sam płacił za winy swojego stworzenia, za jego grzech»”.
Człowiek pragnie widzieć Boga, ale z Chrystusowego objawienia wynika, że także Bóg chce widzieć człowieka. Z niekończonej perspektywy „tęskni”, aby zobaczyć człowieka oczyma ciała. W obliczu Syna Bożego począwszy od Wcielenia, aż po Paschę spełnia się tęsknota Ojca za obliczem człowieka. W Nim widzimy Ojca, a Ojciec widzi nas. Ludzka tęsknota oglądania Boga i boska tęsknota oglądania człowieka, spotykają się w Bogu-Człowieku."
"Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą. Po tym poznamy, że jesteśmy z prawdy, i uspokoimy przed Nim nasze serca. A jeśli serce oskarża nas, to przecież Bóg jest większy niż nasze serca i zna wszystko.
Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, to mamy ufność w Bogu, a o co prosić będziemy, otrzymamy od Niego, ponieważ zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba. Przykazanie zaś Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał." 1 J 3, 18-24
«Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który go uprawia. Każdą latorośl, która nie przynosi we Mnie owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was będę trwać. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeżeli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie.
Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto nie trwa we Mnie, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. Potem ją zbierają i wrzucają w ogień, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, to proście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami». J 15, 1-8
O pracy Boskiego Winogrodnika ks. Marian Machinek MSF
"Kiedy ktoś, kto nie hoduje winogron, ogląda najpierw bujne winorośle, a potem mocno przycięte przez winogrodnika krzaki, nie może oprzeć się wrażeniu, że tak radykalny zabieg był przesadny i oznacza nieuchronne zniszczenie całej rośliny. Zamiast wspaniałego, rozłożystego krzewu pozostają po przycince jedynie – jak się wydaje – suche badyle. Tymczasem jest wręcz odwrotnie: brak przycinania stałby się przyczyną coraz słabszego owocowania i zdziczenia, a ostatecznie skazałby winorośl na powolną degenerację. Jezus pewnie nieraz przypatrywał się pracy hodowców winnic, skoro wybrał porównanie do winnego krzewu, by opisać swoją relację z uczniami. Nie jest to relacja powierzchowna ani „korespondencyjna”: kto w Niego wierzy, nie żyje „obok”, ale „w”, zostaje w Niego wszczepiony. Dzięki temu wszczepieniu uczeń Jezusa ma dostęp do żywotnych soków, do Bożego życia, którym żyje Boski Winny Krzew. I dzięki temu też może obficie owocować. Ale – w odróżnieniu od winorośli – wszczepienie ucznia w Boski Krzew Winny nie jest wydarzeniem jednorazowym, ale musi być ponawiane, bo Jezus nikogo w zaborczy sposób nie zagarnia dla siebie, nie pozbawia wolności. Dlatego mówi o konieczności „trwania”. To słowo jest jednym z kluczowych pojęć biblijnych opisujących życie chrześcijanina, a więc kogoś, kto spotkał Zmartwychwstałego i przyjął Go świadomie jako jedynego Pana i jedynego Zbawcę. Trwać – to ciągle na nowo zgadzać się na bycie wszczepionym w Chrystusa, to pozwalać, aby życie Boże pulsowało w duszy.
Trwanie to także zgoda na obecność Jezusowego słowa w umyśle, sercu i działaniu. Słowa Jezusa, jeżeli tylko są ciągle na nowo słuchane i rozważane, stają się drogowskazami życiowymi, zapewniającymi obfite owocowanie winorośli, jaką jest każdy wierzący.
Do tego „trwania” należy także zgoda na to, by Ojciec przycinał i pielęgnował tę winorośl. Nawet wtedy, gdy wydaje się, że to przycinanie jest zbyt radykalne, że pozbawia winorośl jej obfitej urody, a pozostawia jedynie kilka badyli. Kto zna zasady tej Boskiej pielęgnacji, ten będzie wiedział, że dzięki usuwaniu pędów uschłych i nieprzynoszących owocu, winorośl zdrowieje, krzepnie, nabiera mocy i już wkrótce przyniesie nowe, obfite owoce."
*Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności. Jeżeli mówimy, że mamy z Nim współuczestnictwo, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą. Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wtedy mamy jedni z drugimi współuczestnictwo, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.
Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego nauki.
Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata."
"W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie». Mt 11, 25-30
"Błogosław, duszo moja, Pana, * i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego. Błogosław, duszo moja, Pana, * i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
On odpuszcza wszystkie twoje winy * i leczy wszystkie choroby, On twoje życie ratuje od zguby, * obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
Miłosierny jest Pan i łaskawy, * nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy. Nie zapamiętuje się w sporze, * nie płonie gniewem na wieki.
Jak ojciec lituje się nad dziećmi, * tak Pan się lituje nad tymi, którzy się Go boją. Wie On, z czegośmy powstali, * pamięta, że jesteśmy prochem.
Łaska zaś Boga jest wieczna dla Jego wyznawców, * a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem, nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza * i pamiętają, by spełniać Jego przykazania.
«Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.
A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie. Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał».
«Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który go uprawia. Każdą latorośl, która nie przynosi we Mnie owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was będę trwać. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeżeli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie.
Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto nie trwa we Mnie, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. Potem ją zbierają i wrzucają w ogień, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, to proście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami». J 15, 1-8
"Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa"
„Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje – mówi Pan, który to sprawia. To są Jego odwieczne wyroki”. Dz 15,7-21
«Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości.
To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna»." J 15,9-11
"Jestem ukochany, aby kochać" ks. Przemysław Krakowczyk
"Sercem Ewangelii jest przykazanie miłości. To najwyższe prawo jakim kierował się w życiu Chrystus i jakim kierować się mają Jego uczniowie, czyli my.
„Jak mnie umiłował Ojciec, tak i ja was umiłowałem” – to niezwykle cenna wskazówka. Miłości trzeba się uczyć. Uczymy się jej od tych, którzy nas kochają. Miłość bowiem rodzi się z doświadczenia bycia kochanym. Nie można jej nauczyć się w inny sposób, np. z podręczników.
Moja miłość do Boga i drugiego człowieka rodzi się z doświadczenia, że jestem kochany i akceptowany przez Boga. To fundament, bez którego nie da się zbudować dojrzałego chrześcijaństwa. Kocham, bo najpierw zostałem pokochany. Musimy często wracać do tego doświadczenia – do kontemplacji Bożej miłości. To doświadczenie pomaga wznosić naszą miłość do Boga i innych ludzi na coraz to wyższy poziom. " https://opoka.org.pl/liturgia
"Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.
Ukazał się też inny znak na niebie: Oto wielki Smok ognisty; ma siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Ogon jego zmiata trzecią część gwiazd z nieba i rzucił je na ziemię. Smok stanął przed mającą urodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej Dziecko. I porodziła syna – mężczyznę, który będzie pasł wszystkie narody rózgą żelazną. Dziecko jej zostało porwane do Boga i do Jego tronu. Niewiasta zaś zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca» Ap 11, 19a; 12, 1. 3-6a. 10ab
"Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego, * spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi, i niech będzie błogosławiony Pan Bóg, * Stwórca nieba i ziemi.
Tyś wielką chlubą naszego narodu
Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki * w sercach ludzkich wspominających moc Boga. Niech Bóg to sprawi, * abyś była wywyższona na wieki." Jdt 13, 18bcda. 19-20
"Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On to uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów.
On jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone." Kol 1, 12-16
"Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.
Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja».
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie." J 19, 25-27
Służcie Panu z weselem, * stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości. Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, † on sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością, * Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, † z hymnami w Jego przedsionki, * chwalcie i błogosławcie Jego imię. albowiem Pan jest dobry, † Jego łaska trwa na wieki, * a Jego wierność przez pokolenia." Ps 100 (99),
Komentarz
«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie».
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły"
Mk 16, 15-20
Być ewangelistą
ks. Przemysław Krakowczyk
'Dziś w kalendarzu liturgicznym przypada Święto św. Marka Ewangelisty. Jego prawdziwe imię to Jan. Marek to jego przydomek. Był nastolatkiem, kiedy w Jego domu Jezus postanowił urządzić wraz ze swoimi uczniami Ostatnią Wieczerzę. Śledził Jezusa w noc zdrady. Widział Jego krwawy pot w Ogrójcu i pocałunek Judasza. Być może Jan Marek był również świadkiem, który ujrzał Zmartwychwstałego Pana oraz został napełniony Duchem Świętym w dniu Pięćdziesiątnicy, gdyż również to wydarzenie miało miejsce w Jego domu.
Święty Marek stał się uczniem Chrystusa i towarzyszem św. Piotra. Marek wiernie spisał Dobrą Nowinę, którą św. Piotr głosił katechumenom w Wiecznym Mieście."
https://opoka.org.pl/liturgia
Najmilsi:
Wszyscy wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was.
Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży, szukając, kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu. Wiecie, że te same cierpienia znoszą wasi bracia na świecie. A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje. Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen.
Krótko, jak mi się wydaje, wam napisałem przy pomocy Sylwana, wiernego brata, napominając i stwierdzając, że taka jest prawdziwa łaska Boża, w której trwacie.
Pozdrawia was ta, która jest w Babilonie, razem z wami wybrana, oraz Marek, mój syn. Pozdrówcie się wzajemnym pocałunkiem miłości! Pokój wam wszystkim, którzy trwacie w Chrystusie.
«Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę».
Odezwał się do Niego Tomasz: «Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?»
Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie»."
J 14, 1-6
Zostawię tutaj link;
https://www.facebook.com/mocwslabosci.blog/videos/3651215355141809/?mibextid=rS40aB7S9Ucbxw6v
albowiem uczynił cuda.
Ps 98
jesteście prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę."
J 8, 31b-32a
J 14, 7-14
Zobaczyć Niewidzialnego
ks. Janusz Chyła
"W świadomości ludzi Starego Testamentu istnieje napięcie między tęsknotą za widzeniem Boga, a bezsilnością w jej spełnieniu. Z jednej strony nieskończony Bóg, a z drugiej, na wiele sposobów ograniczony człowiek. Ludzkie ograniczenia nie uniemożliwiają jednak całkowicie dostrzegania skutków działania Bożego. Bóg choć sam niewidzialny, daje się poznać przez dzieło stworzenia.
Bóg dał zakaz czynienie swoich wizerunków z powodu ograniczonych ludzkich możliwości. Sami z siebie możemy uczynić jedynie Jego karykaturę. I niejednokrotnie ją czynimy wyobrażając sobie Boga na nasz obraz i nasze podobieństwo. Jednak zakazem czynienia wizerunków nie jest ograniczony Bóg. Jego on nie dotyczy. Swoje oblicze ukazał z własnej inicjatywy. Uczynił to przez tajemnicę Wcielenia Syna Bożego.
W odpowiedzi na dzisiejszą prośbę Filipa wyrażoną słowami: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”, Jezus mówi: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca”. O cudzie bliskości, który jest tak szokujący, że wręcz niektórych gorszy pisał św. Jan Paweł II w książce „Przekroczyć próg nadziei”: „W pewnym sensie człowiek już nie mógł tej bliskości wytrzymać i zaczęto protestować. Ten wielki protest nazywa się naprzód Synagogą, a potem Islamem. I jedni, i drudzy nie mogą przyjąć Boga, który jest tak bardzo ludzki. Protestują: «To nie przystoi Bogu». «Powinien pozostać absolutnie transcendentny, powinien pozostać czystym Majestatem – owszem, Majestatem pełnym miłosierdzia, ale nie aż tak, żeby sam płacił za winy swojego stworzenia, za jego grzech»”.
Człowiek pragnie widzieć Boga, ale z Chrystusowego objawienia wynika, że także Bóg chce widzieć człowieka. Z niekończonej perspektywy „tęskni”, aby zobaczyć człowieka oczyma ciała. W obliczu Syna Bożego począwszy od Wcielenia, aż po Paschę spełnia się tęsknota Ojca za obliczem człowieka. W Nim widzimy Ojca, a Ojciec widzi nas. Ludzka tęsknota oglądania Boga i boska tęsknota oglądania człowieka, spotykają się w Bogu-Człowieku."
https://opoka.org.pl/liturgia
Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, to mamy ufność w Bogu, a o co prosić będziemy, otrzymamy od Niego, ponieważ zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba. Przykazanie zaś Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał."
1 J 3, 18-24
«Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który go uprawia. Każdą latorośl, która nie przynosi we Mnie owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was będę trwać. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeżeli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie.
Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto nie trwa we Mnie, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. Potem ją zbierają i wrzucają w ogień, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, to proście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami».
J 15, 1-8
O pracy Boskiego Winogrodnika
ks. Marian Machinek MSF
"Kiedy ktoś, kto nie hoduje winogron, ogląda najpierw bujne winorośle, a potem mocno przycięte przez winogrodnika krzaki, nie może oprzeć się wrażeniu, że tak radykalny zabieg był przesadny i oznacza nieuchronne zniszczenie całej rośliny. Zamiast wspaniałego, rozłożystego krzewu pozostają po przycince jedynie – jak się wydaje – suche badyle. Tymczasem jest wręcz odwrotnie: brak przycinania stałby się przyczyną coraz słabszego owocowania i zdziczenia, a ostatecznie skazałby winorośl na powolną degenerację. Jezus pewnie nieraz przypatrywał się pracy hodowców winnic, skoro wybrał porównanie do winnego krzewu, by opisać swoją relację z uczniami. Nie jest to relacja powierzchowna ani „korespondencyjna”: kto w Niego wierzy, nie żyje „obok”, ale „w”, zostaje w Niego wszczepiony. Dzięki temu wszczepieniu uczeń Jezusa ma dostęp do żywotnych soków, do Bożego życia, którym żyje Boski Winny Krzew. I dzięki temu też może obficie owocować.
Ale – w odróżnieniu od winorośli – wszczepienie ucznia w Boski Krzew Winny nie jest wydarzeniem jednorazowym, ale musi być ponawiane, bo Jezus nikogo w zaborczy sposób nie zagarnia dla siebie, nie pozbawia wolności. Dlatego mówi o konieczności „trwania”. To słowo jest jednym z kluczowych pojęć biblijnych opisujących życie chrześcijanina, a więc kogoś, kto spotkał Zmartwychwstałego i przyjął Go świadomie jako jedynego Pana i jedynego Zbawcę. Trwać – to ciągle na nowo zgadzać się na bycie wszczepionym w Chrystusa, to pozwalać, aby życie Boże pulsowało w duszy.
Trwanie to także zgoda na obecność Jezusowego słowa w umyśle, sercu i działaniu. Słowa Jezusa, jeżeli tylko są ciągle na nowo słuchane i rozważane, stają się drogowskazami życiowymi, zapewniającymi obfite owocowanie winorośli, jaką jest każdy wierzący.
Do tego „trwania” należy także zgoda na to, by Ojciec przycinał i pielęgnował tę winorośl. Nawet wtedy, gdy wydaje się, że to przycinanie jest zbyt radykalne, że pozbawia winorośl jej obfitej urody, a pozostawia jedynie kilka badyli. Kto zna zasady tej Boskiej pielęgnacji, ten będzie wiedział, że dzięki usuwaniu pędów uschłych i nieprzynoszących owocu, winorośl zdrowieje, krzepnie, nabiera mocy i już wkrótce przyniesie nowe, obfite owoce."
https://opoka.org.pl/liturgia
Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego nauki.
Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata."
1 J 1, 5-10;2,1-2
Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie».
Mt 11, 25-30
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana, *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby,
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
Miłosierny jest Pan i łaskawy, *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie zapamiętuje się w sporze, *
nie płonie gniewem na wieki.
Jak ojciec lituje się nad dziećmi, *
tak Pan się lituje nad tymi, którzy się Go boją.
Wie On, z czegośmy powstali, *
pamięta, że jesteśmy prochem.
Łaska zaś Boga jest wieczna dla Jego wyznawców, *
a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem,
nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza *
i pamiętają, by spełniać Jego przykazania.
Chwal i błogosław, duszo moja, Pana."
Ps 103
Dz 14, 19-28
głoszą chwałę Pana,
a wszystko, co żyje, †
niech wielbi Jego święte imię *
na zawsze i na wieki."
Ps 145 (144),
aby wejść do swojej chwały."
Łk 24, 46b. 26b
«Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam.
Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.
A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie.
Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał».
J 14, 27-31a
«Pójdziemy do domu Pana».
Idźmy z radością na spotkanie Pana"
Ps 122 (121)
«Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który go uprawia. Każdą latorośl, która nie przynosi we Mnie owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was będę trwać. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeżeli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie.
Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto nie trwa we Mnie, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. Potem ją zbierają i wrzucają w ogień, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, to proście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami».
J 15, 1-8
„Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje – mówi Pan, który to sprawia. To są Jego odwieczne wyroki”.
Dz 15,7-21
Ja znam je, a one idą za Mną."
J 10, 27
«Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości.
To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna»."
J 15,9-11
"Jestem ukochany, aby kochać"
ks. Przemysław Krakowczyk
"Sercem Ewangelii jest przykazanie miłości. To najwyższe prawo jakim kierował się w życiu Chrystus i jakim kierować się mają Jego uczniowie, czyli my.
„Jak mnie umiłował Ojciec, tak i ja was umiłowałem” – to niezwykle cenna wskazówka. Miłości trzeba się uczyć. Uczymy się jej od tych, którzy nas kochają. Miłość bowiem rodzi się z doświadczenia bycia kochanym. Nie można jej nauczyć się w inny sposób, np. z podręczników.
Moja miłość do Boga i drugiego człowieka rodzi się z doświadczenia, że jestem kochany i akceptowany przez Boga. To fundament, bez którego nie da się zbudować dojrzałego chrześcijaństwa. Kocham, bo najpierw zostałem pokochany. Musimy często wracać do tego doświadczenia – do kontemplacji Bożej miłości. To doświadczenie pomaga wznosić naszą miłość do Boga i innych ludzi na coraz to wyższy poziom. "
https://opoka.org.pl/liturgia
Ukazał się też inny znak na niebie: Oto wielki Smok ognisty; ma siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Ogon jego zmiata trzecią część gwiazd z nieba i rzucił je na ziemię. Smok stanął przed mającą urodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej Dziecko. I porodziła syna – mężczyznę, który będzie pasł wszystkie narody rózgą żelazną. Dziecko jej zostało porwane do Boga i do Jego tronu. Niewiasta zaś zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca»
Ap 11, 19a; 12, 1. 3-6a. 10ab
spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi,
i niech będzie błogosławiony Pan Bóg, *
Stwórca nieba i ziemi.
Tyś wielką chlubą naszego narodu
Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki *
w sercach ludzkich wspominających moc Boga.
Niech Bóg to sprawi, *
abyś była wywyższona na wieki."
Jdt 13, 18bcda. 19-20
On jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone."
Kol 1, 12-16
Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja».
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie."
J 19, 25-27
stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości.
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, †
on sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, †
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
albowiem Pan jest dobry, †
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia."
Ps 100 (99),