Wczoraj czytanie o historii Mojżesza od urodzenia, poprzez wiklinowy kosz, dorastanie na dworze faraona, zabójstwo Egipcjanina i ucieczkę z Egiptu przed karą śmierci. Dzisiaj ciąg dalszy - na pustyni - o spotkaniu Mojżesza z Bogiem w płonącym krzaku. Rozmowa i posłanie do Egiptu, by wyprowadził Izraelitów.
Niezmiennie porusza fragment: " zdejmij sandały, bo miejsce, na którym stoisz jest święte". Taką bliskość Boga, że można z Nim rozmawiać. Mówić o swoich wątpliwościach "kim jestem, aby iść do faraona", ale jednak ma być cześć i szacunek, którego Bóg się domaga. W Kościele ten sam Bóg, miejsce Najświętsze... Ile razy zadrżało serce przed Majestatem Boga, który jest Święty, Święty, Święty... Jak często tak po prostu przychodzimy, bez należnej czci. Bliska relacja, zażyłość z Bogiem - tak, bo On tego pragnie, chce, zabiega, wychodzi pierwszy, ale pobożność i bojaźń Boża to dwa wielkie, piękne dary Ducha Świętego, o które bardzo trzeba się modlić .
"Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia, * głoście Jego dzieła wśród narodów. Pamiętajcie o cudach, które On uczynił, * o Jego znakach, o wyrokach ust Jego." Ps 105
«Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie». Mt 11, 28-30
Pewnego razu Jezus przechodził w szabat pośród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść ziarna.
Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: «Oto twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat».
A On im odpowiedział: «Czy nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść ani jemu, ani jego towarzyszom, lecz tylko kapłanom?
Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia.
Gdybyście zrozumieli, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu». Mt 12, 1-8
"Połóż mnie jak pieczęć na twoim sercu, jak pieczęć na twoim ramieniu, bo jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol; żar jej to żar ognia, uderzenie boskiego gromu.
Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki." Pnp 8, 6-7
"Miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli. A właśnie za wszystkich umarł Chrystus, aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.
Tak więc i my odtąd już nikogo nie znamy według ciała; a jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to już więcej nie znamy Go w ten sposób. Jeżeli więc kto pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem.
To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. 2 Kor 5, 14-17
Maryjo, Ty powiedz, coś w drodze widziała? Jam zmartwychwstałego blask chwały ujrzała. Żywego już Pana widziałam grób pusty I świadków anielskich, i odzież, i chusty. J 20, 11
Duch Święty przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą. Rz 8, 26-27
Ewangelia: przypowieści o pszenicy i chwaście, o ziarenku gorczycy, o zaczynie. Tutaj: Mt 13, 24-43,
I podsumowanie bardzo trafne z komentarza:
"Pozwól rosnąć… ks. Marian Machinek MSF
"Pozwalaj cierpliwie rosnąć i rozwijać się Bożemu słowu – przede wszystkim w Twoim sercu. Wtedy Bóg zakróluje z mocą w Tobie samym. A przez Ciebie – także w Twoim otoczeniu."
Czytania dziś opisuje pościg wojsk Faraona za Izraelitami uciekającymi z Egiptu. Ich szemrania na pustyni przeciwko Bogu i Mojżeszowi, i w końcu przejście przez morze Czerwone. Fragment długi, kto chce to: Wj 14, 5-9. 10-18
"Niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów rzekli do Jezusa: «Nauczycielu, chcielibyśmy zobaczyć jakiś znak od Ciebie». Lecz On im odpowiedział:
«Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi." Mt 12, 38-42
"Bez wiary i cuda nie przekonają" ks. Michał Kwitliński
"Pan Jezus uczynił wiele cudów, które były znakami Jego boskiej mocy. Co Mu przeszkadzało uczynić kolejny, aby udowodnić wątpiącym faryzeuszom, kim jest? Uczyni przecież jeszcze wiele znaków, a wśród nich będą cuda rozmnożenia chleba czy, najbardziej szokujący, wskrzeszenie Łazarza.
Przede wszystkim, Chrystus nie czyni cudów „na żądanie”. Owszem, uzdrawia na prośbę tych, którzy mają wiarę, ufają w Jego boską moc i proszą. Ale postawa proszących jest inna niż faryzeuszy. Oni potrzebują miłosierdzia, bo cierpią. Faryzeusze swoim żądaniem pokazują raczej brak wiary, a miłosierdzia Bożego nie potrzebują, wszak o własnych siłach osiągnęli doskonałość.
Faryzeusze zobaczyli wiele cudów. Część uwierzyła, część nie. Reakcją Sanhedrynu na wskrzeszenie Łazarza była decyzja, aby również i jego zamordować…
"Żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza."
Choć Jezus dokonał wielu cudów, to miały one charakter pomocniczy, wzmacniały siłę Jego słów i miały pomóc w przyjęciu znaku najważniejszego – Jego śmierci i zmartwychwstania. Nauczyciel pokazuje nam, na czym mamy się skupić. Na cudzie, który nie polegał na chwilowym zawieszeniu praw natury, ale odwraca zupełnie logikę grzechu i śmierci. Całkowicie niewinny, Bóg-człowiek, umierając z rąk ludzi, uwalnia nas od grzechu i śmierci. To nie jest uzdrowienie niewidomego, który i tak kiedyś zamknie oczy na zawsze. To nie jest rozmnożenie chleba, po którym i tak znów świadkowie będą głodni. To nie jest wskrzeszenie Łazarza, który kiedyś i tak umrze. To jest cud otwarcia przed nami możliwości życia wiecznego. Na tym mamy się skupić.
gdy ogarnia nas pragnienie niezwykłych znaków Bożego działania albo też zwątpienie, że ich nie widzimy, zwróćmy się do Niego w prostej, pokornej modlitwie. Spotkajmy Go jako lekarza duszy w sakramencie pokuty, przyjmijmy w sakramencie Eucharystii."
"Przechowujemy skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. Zewsząd cierpienia znosimy, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy. Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiało się w naszym ciele.
A że mamy tego samego ducha wiary, według którego napisano: „Uwierzyłem, dlatego przemówiłem”, my także wierzymy i dlatego mówimy, przekonani, że Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami. Wszystko to bowiem dla was, ażeby łaska, obfitująca we wdzięczność wielu, pomnażała się Bogu na chwałę." 2 Kor 4, 7-15
Matka synów Zebedeusza podeszła do Jezusa ze swoimi synami i oddawszy Mu pokłon, o coś Go prosiła.
On ją zapytał: «Czego pragniesz?».
kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, tak jak Syn Człowieczy, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu». Mt 20, 20-28
'Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami:
«Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedne ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na grunt skalisty, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.
"Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok rozpostarł się nad górą i rozległ się głos potężnej trąby, tak że cały lud przebywający w obozie drżał ze strachu. Mojżesz wyprowadził lud z obozu naprzeciw Boga i ustawił u stóp góry. Góra zaś Synaj była cała spowita dymem, gdyż Pan zstąpił na nią w ogniu, i unosił się z niej dym jak z pieca, i cała góra bardzo się trzęsła. Głos trąby się przeciągał i stawał się coraz donośniejszy. Mojżesz mówił, a Bóg odpowiadał mu wśród gromów.
Pan zstąpił na górę Synaj, na jej szczyt. I wezwał Mojżesza na szczyt góry." Wj 19, 1-2. 9-11. 16-20
"Błogosławiony jesteś, Panie, Boże naszych ojców, * pełen chwały i wywyższony na wieki. Błogosławione jest imię Twoje † pełne chwały i świętości, * uwielbione i wywyższone na wieki." Dn 3, 52. 53-54. 55-56
„Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”.
Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli»." Mt 13, 10-17
«Ja jestem Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!
Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią!
Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, bo Ja, Pan, Bóg twój, jestem Bogiem zazdrosnym, który za nieprawość ojców karze synów do trzeciego i czwartego pokolenia, tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.
Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, w błahych rzeczach, bo nie pozwoli Pan, by pozostał bezkarny ten, kto wzywa Jego imienia w błahych rzeczach.
Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz się trudził i wykonywał wszystkie swoje zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem Pana, Boga twego. Nie będziesz przeto w dniu tym wykonywał żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani przybysz, który przebywa w twoich bramach. W sześć dni bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, siódmego zaś dnia odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.
Czcij twego ojca i twoją matkę, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, ci daje.
Nie będziesz zabijał.
Nie będziesz cudzołożył.
Nie będziesz kradł.
Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek.
Nie będziesz pożądał domu twojego bliźniego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twego bliźniego». Wj 20, 1-17
"Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością.
W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu.
W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.
Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy miłować się wzajemnie.
Nikt nigdy Boga nie oglądał. Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała. Poznajemy, że my trwamy w Nim, a On w nas, bo udzielił nam ze swego Ducha. My także widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec zesłał Syna jako Zbawiciela świata.
Jeśli kto wyznaje, że Jezus jest Synem Bożym, to Bóg trwa w nim, a on w Bogu. Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim. 1 J 4, 7-16
Komentarz
Dzisiaj ciąg dalszy - na pustyni - o spotkaniu Mojżesza z Bogiem w płonącym krzaku. Rozmowa i posłanie do Egiptu, by wyprowadził Izraelitów.
Niezmiennie porusza fragment: " zdejmij sandały, bo miejsce, na którym stoisz jest święte".
Taką bliskość Boga, że można z Nim rozmawiać. Mówić o swoich wątpliwościach "kim jestem, aby iść do faraona", ale jednak ma być cześć i szacunek, którego Bóg się domaga.
W Kościele ten sam Bóg, miejsce Najświętsze...
Ile razy zadrżało serce przed Majestatem Boga, który jest Święty, Święty, Święty...
Jak często tak po prostu przychodzimy, bez należnej czci.
Bliska relacja, zażyłość z Bogiem - tak, bo On tego pragnie, chce, zabiega, wychodzi pierwszy, ale pobożność i bojaźń Boża to dwa wielkie, piękne dary Ducha Świętego, o które bardzo trzeba się modlić .
głoście Jego dzieła wśród narodów.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił, *
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego."
Ps 105
«Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.
Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».
Mt 11, 28-30
Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: «Oto twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat».
A On im odpowiedział: «Czy nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść ani jemu, ani jego towarzyszom, lecz tylko kapłanom?
Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia.
Gdybyście zrozumieli, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».
Mt 12, 1-8
Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki."
Pnp 8, 6-7
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, *
jak ziemia zeschła i łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, *
a usta Cię wielbią radosnymi wargami.
Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
Do Ciebie lgnie moja dusza, *
prawica Twoja mnie wspiera.
Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza
Ps 63
A właśnie za wszystkich umarł Chrystus, aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.
Tak więc i my odtąd już nikogo nie znamy według ciała; a jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to już więcej nie znamy Go w ten sposób.
Jeżeli więc kto pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem.
To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe.
2 Kor 5, 14-17
Jam zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.
Żywego już Pana widziałam grób pusty
I świadków anielskich, i odzież, i chusty.
J 20, 11
Ty, Panie, jesteś dobry i łaskawy, *
pełen łaski dla wszystkich, którzy cię wzywają.
Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją *
i zważ na głos mojej prośby.
Panie, Ty jesteś dobry i łaskawy
Ty jesteś wielki i czynisz cuda, *
tylko Ty jesteś Bogiem.
Ty jesteś, Panie, Bogiem łaski i miłosierdzia, *
do gniewu nieskory, łagodny i bardzo wierny.
Wejrzyj na mnie *
i zmiłuj się nade mną.
Ps 86
Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.
Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą.
Rz 8, 26-27
Tutaj: Mt 13, 24-43,
I podsumowanie bardzo trafne z komentarza:
"Pozwól rosnąć…
ks. Marian Machinek MSF
"Pozwalaj cierpliwie rosnąć i rozwijać się Bożemu słowu – przede wszystkim w Twoim sercu. Wtedy Bóg zakróluje z mocą w Tobie samym. A przez Ciebie – także w Twoim otoczeniu."
Cały komentarz tutaj:
https://opoka.org.pl/liturgia
Fragment długi, kto chce to:
Wj 14, 5-9. 10-18
Jemu zawdzięczam moje ocalenie. *
On Bogiem moim, uwielbiać Go będę.
Wj 15, 1-2. 3-4. 5-6
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
Ps 95 (94)
«Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi."
Mt 12, 38-42
"Bez wiary i cuda nie przekonają"
ks. Michał Kwitliński
"Pan Jezus uczynił wiele cudów, które były znakami Jego boskiej mocy. Co Mu przeszkadzało uczynić kolejny, aby udowodnić wątpiącym faryzeuszom, kim jest?
Uczyni przecież jeszcze wiele znaków, a wśród nich będą cuda rozmnożenia chleba czy, najbardziej szokujący, wskrzeszenie Łazarza.
Przede wszystkim, Chrystus nie czyni cudów „na żądanie”.
Owszem, uzdrawia na prośbę tych, którzy mają wiarę, ufają w Jego boską moc i proszą.
Ale postawa proszących jest inna niż faryzeuszy. Oni potrzebują miłosierdzia, bo cierpią.
Faryzeusze swoim żądaniem pokazują raczej brak wiary, a miłosierdzia Bożego nie potrzebują, wszak o własnych siłach osiągnęli doskonałość.
Faryzeusze zobaczyli wiele cudów. Część uwierzyła, część nie. Reakcją Sanhedrynu na wskrzeszenie Łazarza była decyzja, aby również i jego zamordować…
"Żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza."
Choć Jezus dokonał wielu cudów, to miały one charakter pomocniczy, wzmacniały siłę Jego słów i miały pomóc w przyjęciu znaku najważniejszego – Jego śmierci i zmartwychwstania.
Nauczyciel pokazuje nam, na czym mamy się skupić.
Na cudzie, który nie polegał na chwilowym zawieszeniu praw natury, ale odwraca zupełnie logikę grzechu i śmierci. Całkowicie niewinny, Bóg-człowiek, umierając z rąk ludzi, uwalnia nas od grzechu i śmierci.
To nie jest uzdrowienie niewidomego, który i tak kiedyś zamknie oczy na zawsze.
To nie jest rozmnożenie chleba, po którym i tak znów świadkowie będą głodni.
To nie jest wskrzeszenie Łazarza, który kiedyś i tak umrze.
To jest cud otwarcia przed nami możliwości życia wiecznego.
Na tym mamy się skupić.
gdy ogarnia nas pragnienie niezwykłych znaków Bożego działania albo też zwątpienie, że ich nie widzimy, zwróćmy się do Niego w prostej, pokornej modlitwie. Spotkajmy Go jako lekarza duszy w sakramencie pokuty, przyjmijmy w sakramencie Eucharystii."
https://opoka.org.pl/liturgia
Zewsząd cierpienia znosimy, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy.
Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiało się w naszym ciele.
A że mamy tego samego ducha wiary, według którego napisano: „Uwierzyłem, dlatego przemówiłem”, my także wierzymy i dlatego mówimy, przekonani, że Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami.
Wszystko to bowiem dla was, ażeby łaska, obfitująca we wdzięczność wielu, pomnażała się Bogu na chwałę."
2 Kor 4, 7-15
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją, *
żąć będą w radości.
Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości
Idą i płaczą *
niosąc ziarno na zasiew,
lecz powrócą z radością, *
niosąc swoje snopy.
Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości
Ps 126,
abyście szli i owoc przynosili.
J 15, 16
On ją zapytał: «Czego pragniesz?».
kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, tak jak Syn Człowieczy, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu».
Mt 20, 20-28
" Czego pragniesz?"
Co bym odpowiedziała?
Tak z rana życzę sobię i każdemu z Was takiego spotkania.
A pytanie biorę sobie do medytacji na dziś.
Dobrego dnia Kochani.
«Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedne ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na grunt skalisty, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.
Kto ma uszy, niechaj słucha!"
Mt 13, 1-9
Mojżesz wyprowadził lud z obozu naprzeciw Boga i ustawił u stóp góry. Góra zaś Synaj była cała spowita dymem, gdyż Pan zstąpił na nią w ogniu, i unosił się z niej dym jak z pieca, i cała góra bardzo się trzęsła. Głos trąby się przeciągał i stawał się coraz donośniejszy.
Mojżesz mówił, a Bóg odpowiadał mu wśród gromów.
Pan zstąpił na górę Synaj, na jej szczyt. I wezwał Mojżesza na szczyt góry."
Wj 19, 1-2. 9-11. 16-20
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławione jest imię Twoje †
pełne chwały i świętości, *
uwielbione i wywyższone na wieki."
Dn 3, 52. 53-54. 55-56
„Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie.
Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”.
Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli»."
Mt 13, 10-17
«Ja jestem Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!
Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią!
Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, bo Ja, Pan, Bóg twój, jestem Bogiem zazdrosnym, który za nieprawość ojców karze synów do trzeciego i czwartego pokolenia, tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.
Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, w błahych rzeczach, bo nie pozwoli Pan, by pozostał bezkarny ten, kto wzywa Jego imienia w błahych rzeczach.
Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz się trudził i wykonywał wszystkie swoje zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem Pana, Boga twego. Nie będziesz przeto w dniu tym wykonywał żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani przybysz, który przebywa w twoich bramach. W sześć dni bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, siódmego zaś dnia odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.
Czcij twego ojca i twoją matkę, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, ci daje.
Nie będziesz zabijał.
Nie będziesz cudzołożył.
Nie będziesz kradł.
Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek.
Nie będziesz pożądał domu twojego bliźniego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twego bliźniego».
Wj 20, 1-17
Ps 19
i wydają owoc dzięki swojej wytrwałości.
Łk 8, 15
W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu.
W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.
Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy miłować się wzajemnie.
Nikt nigdy Boga nie oglądał. Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała.
Poznajemy, że my trwamy w Nim, a On w nas, bo udzielił nam ze swego Ducha. My także widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec zesłał Syna jako Zbawiciela świata.
Jeśli kto wyznaje, że Jezus jest Synem Bożym, to Bóg trwa w nim, a on w Bogu.
Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.
1 J 4, 7-16
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.
Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry.
Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, *
Ps 34