«Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam sobie przypomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj.
Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, Mt 5, 20-26
«Ty jesteś narodem poświęconym Panu, Bogu twojemu. Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, byś spośród wszystkich narodów, które są na powierzchni ziemi, był ludem będącym Jego szczególną własnością.
Uznaj więc, że Pan, Bóg twój, jest Bogiem, Bogiem wiernym, zachowującym przymierze i miłość do tysiącznego pokolenia względem tych, którzy Go miłują i strzegą Jego praw, Pwt 7, 6-11
Błogosław, duszo moja, Pana, * i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego. Błogosław, duszo moja, Pana * i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
On odpuszcza wszystkie twoje winy * i leczy wszystkie choroby. On twoje życie ratuje od zguby, * obdarza cię łaską i zmiłowaniem
wszystkich uciśnionych ma w swojej opiece.
Miłosierny jest Pan i łaskawy, * nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy. Nie postępuje z nami według naszych grzechów * ani według win naszych nam nie odpłaca. Ps 103
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie». Mt 11, 25-30
"Cesarze, bielanki, ampułki" ks. Bartłomiej Kuźnik
"Potęgą Jego działania jest niebywała pokora. Te cuda to hojność i nadmiar, a On sam w tym wszystkim tak skromny i cichy: pasterze; żłób; uciekanie na osiołkach przed tyranami; warsztat taty cieśli i wpisane w tę robotę drzazgi w opuszkach, pod paznokciami. Potem – najzwyklejsze sieci i łodzie, przeżuwany daktyl, wypluwane rybie ości. Chatki odległej prowincji, o której Rzym nie miał bladego pojęcia i też mało co go obchodziła.
A to właśnie tam pojawiło się dziecko, które zmieniło bieg historii świata. Na owej najdalszej prowincji, której kolejni cesarze dotykali od niechcenia jedynie palcem. I to raz na parę lat, kreśląc przed kumplami na mapie granice swego terytorium. Raz rozdrażnieni zbyt upalnym latem, raz ospałością służby wciąż spóźniającej się z dostawami schłodzonych owoców.
Kto by przypuszczał, że najważniejsze sprawy świata wydarzają się w tym samym czasie nie na salonach Oktawiana Augusta i w retorskich szkołach Tyberiusza, ale przy sieciach naprawianych nad mało komu znanym jeziorem, na weselu anonimowej pary w odległej Kanie, wśród miotanych wiatrem kłosów łuskanych w szabat.
Dlatego, kiedy jedyny raz w życiu przyjechałem do Paray-le-Monial i zacząłem szukać śladów objawień Serca Pana Jezusa w przepięknej kluniackiej bazylice, nie mogło mi nie być głupio, że zapomniałem jak On działa: „Nieee, to nie tutaj to było księże! Musi ksiądz iść taaaam, i tam jest taka mała uliczka, i na tej uliczce jest po prawej taka mała kapliczka. I to tam Pan Jezus do Niej przyszedł” – rzekła mi na pełnym uśmiechu pani z punktu przyjęć w bazylice.
Uliczka, kapliczka, figurka, krzyżyk, skarbczyk, medalik – jak „ziarnko gorczycy” (Mt 17,20), jak „pyszczek” (Mt 17,27), jak „pieluszki” (Łk 2,7), jak „mieli też kilka rybek” (Mk 8,7), jak „rzemyk u sandała” (J 1,27). Bóg maluczkich i prostych. Bóg dewocjonaliów i procesji. Bóg bielanek i gablotek, dzwonków i ampułek.
"Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty. Zaiste, jak ziemia wydaje swe plony, jak ogród rozplenia swe zasiewy, tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość i chwała wobec wszystkich narodów." Iz 61, 9-11
Teraz, jeśli pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów, gdyż do Mnie należy cała ziemia. Lecz wy będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym». Wj 19, 2-6
Służcie Panu z weselem, * stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości. Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, † On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością, * Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, † z hymnami w Jego przedsionki, * chwalcie i błogosławcie Jego imię. Albowiem Pan jest dobry, † Jego łaska trwa na wieki, * a Jego wierność przez pokolenia. Ps 100
Chrystus umarł za nas, jako za grzeszników. A nawet za człowieka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć tylko z największą trudnością. Chociaż może jeszcze za człowieka życzliwego odważyłby się ktoś ponieść śmierć. Bóg zaś okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdy byliśmy jeszcze grzesznikami.
przez krew Jego zostaliśmy usprawiedliwieni. Rz 5, 6-11
Jezus, widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza.
Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo». Mt 9, 36-38; 10, 1-8
Napominamy was, abyście nie przyjmowali na próżno łaski Bożej.
Nie dając nikomu sposobności do zgorszenia, aby nie wyszydzono naszej posługi, okazujemy się sługami Boga przez wszystko:
przez wielką cierpliwość, wśród utrapień, przeciwności i ucisków,
przez czystość i umiejętność, przez wielkoduszność i łagodność, przez objawy Ducha Świętego i miłość nieobłudną, przez głoszenie prawdy i moc Bożą, przez oręż sprawiedliwości zaczepny i obronny, wśród czci i pohańbienia, przez zniesławienie i dobrą sławę.
Uchodzący za oszustów, a przecież prawdomówni, niby nieznani, a przecież dobrze znani, niby umierający, a oto żyjemy, jakby karceni, lecz nie uśmiercani, jakby smutni, lecz zawsze radośni, jakby ubodzy, a jednak wzbogacający wielu, jako ci, którzy nic nie mają, a posiadają wszystko. 2 Kor 6, 1-10
«Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb!” A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Mt 5, 38-42
"Zły, o którym mówi Pan Jezus to nie Szatan, lecz drugi człowiek czyniący zło.
Diabłu, czyli Złemu, musimy stawić opór, bo „nie można dwóm panom służyć”. Inna sprawa, że bez Bożej pomocy nasz opór byłby daremny.
Trzeba bronić się przed Złym i właśnie dlatego Jezus mówi nam, abyśmy nie stawiali oporu „złemu”, z małej litery.
Owszem, ów „zły”, czyniąc niesprawiedliwość, otwiera się na Szatana. Diabłu nie jest potrzebne moje upokorzenie, szata czy ograniczenie wolności poruszania się. On chce mnie oddzielić od Boga.
Człowiek, który mnie atakuje, już się oddala od Boga. Jeśli wejdę w logikę zemsty, nie tylko nie powstrzymam zła, które się dzieje w jego duszy, ale sam przejdę na ciemną stronę. Pan Jezus nie wzywa nas do naiwnego pacyfizmu, a już na pewno do obojętności na niesprawiedliwość. Mogę użyć przemocy wobec przestępcy, który chce obrabować niewinnego człowieka albo zniszczyć cały naród. Ale jeśli ów przestępca staje się dla mnie „chwastem” do wyrwania czy „onucą” do spalenia, to znalazłem się w drużynie Złego.
Zemsta, choćby ściśle uregulowana i ograniczona, szkodzi mścicielowi, a nie pomaga w nawróceniu agresora.
Cierpienie jest niepoliczalne.
Rachunków wyrównać się nie da, można tylko pisać kolejne.
Pan Jezus, dając te zdawałoby się niewykonalne wskazania, zapowiedział swoje zwycięstwo nad Szatanem.
Uderzony w policzek, odpowiada z godnością, choć swoimi słowami mógł sprowokować kolejny cios.
Droga na Kalwarię była dłuższa niż 1000 kroków, a przecież w każdej chwili mógł użyć swej boskiej mocy, aby zgładzić swoich prześladowców.
Na Golgocie żołdacy zabiorą mu Jego szatę i tunikę, zgodnie barbarzyńskim zwyczajem, który dawał katom wynagrodzenie w postaci ubrania skazańca.
Gdyby chciał postąpić zgodnie z Kodeksem Hammurabiego, powinien był unicestwić całą ludzkość, a i tak byłoby za mało. Jak bowiem odpłacić za obrażenie Stwórcy przez stworzenie, a tym jest każdy grzech? Na szczęście, miłosierny i wszechmocny Bóg znalazł inną drogę, aby przywrócić sprawiedliwość." https://opoka.org.pl/liturgia
Donosimy wam, bracia, o łasce Bożej, jakiej dostąpiły Kościoły Macedonii, jak to w dotkliwej próbie ucisku uradowały się bardzo i jak skrajne ich ubóstwo zajaśniało bogactwem prostoty.
Według możliwości, a nawet –zaświadczam to – ponad swe możliwości okazali oni gotowość, nalegając na nas bardzo i prosząc o łaskę współdziałania w posłudze na rzecz świętych.
Znacie przecież łaskę Pana naszego, Jezusa Chrystusa, który będąc bogatym, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić. 2 Kor 8, 1-9
«Słyszeliście, że powiedziano: „Będziesz miłował swego bliźniego”, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził.
A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.
Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?
Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski». Mt 5, 43-48
Kto skąpo sieje, ten i skąpo zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg.
A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki.
Ten zaś, który daje siewcy ziarno do zasiewu i chleb do jedzenia, dostarczy również wam ziarna i rozmnoży je, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości. Wzbogaceni we wszystko, będziecie pełni wszelkiej prostoty, która składa przez nas dziękczynienie Bogu. 2 Kor 9, 6-11
Błogosławiony człowiek, który służy Panu * i wielką radość znajduje w Jego przykazaniach. Potomstwo jego będzie potężne na ziemi, * dostąpi błogosławieństwa pokolenie prawych.
On wschodzi w ciemnościach jak światło dla prawych, * łagodny, miłosierny i sprawiedliwy.
Rozdaje i obdarza ubogich, * jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze, wywyższona z chwałą * będzie jego potęga.
«Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli;
Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy.
Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy.
Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie». Mt 6, 1-6. 16-18
Wielkie są dzieła Pana, * zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.
Dzieła Twe, Panie, zawsze sprawiedliwe
Pan jest miłosierny i łaskawy.
Dzieła rąk Jego są sprawiedliwe i pełne prawdy, * wszystkie Jego przykazania są trwałe, ustalone na wieki wieków, * nadane ze słusznością i mocą. Ps 111
Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, zanim jeszcze Go poprosicie.
Wy zatem tak się módlcie:
Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci Twoje imię! Niech przyjdzie Twoje królestwo; niech Twoja wola się spełnia na ziemi, tak jak w niebie. Naszego chleba powszedniego daj nam dzisiaj; i przebacz nam nasze winy, tak jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego.
Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, Ojciec wasz nie przebaczy wam także waszych przewinień». Mt 6, 7-15
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał * i wyzwolił od wszelkiej trwogi.
Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, * oblicza wasze nie zapłoną wstydem. Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał, * i uwolnił od wszelkiego ucisku.
Komentarz
tak jak Ja was umiłowałem.
J 13, 34
Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam sobie przypomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj.
Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze,
Mt 5, 20-26
«Ty jesteś narodem poświęconym Panu, Bogu twojemu. Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, byś spośród wszystkich narodów, które są na powierzchni ziemi, był ludem będącym Jego szczególną własnością.
Uznaj więc, że Pan, Bóg twój, jest Bogiem, Bogiem wiernym, zachowującym przymierze i miłość do tysiącznego pokolenia względem tych, którzy Go miłują i strzegą Jego praw,
Pwt 7, 6-11
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem
wszystkich uciśnionych ma w swojej opiece.
Miłosierny jest Pan i łaskawy, *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów *
ani według win naszych nam nie odpłaca.
Ps 103
W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu.
W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.
Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy się wzajemnie miłować.
Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała.
My poznaliśmy i uwierzyliśmy miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.
1 J 4, 7-16
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».
Mt 11, 25-30
"Cesarze, bielanki, ampułki"
ks. Bartłomiej Kuźnik
"Potęgą Jego działania jest niebywała pokora.
Te cuda to hojność i nadmiar, a On sam w tym wszystkim tak skromny i cichy: pasterze; żłób; uciekanie na osiołkach przed tyranami; warsztat taty cieśli i wpisane w tę robotę drzazgi w opuszkach, pod paznokciami. Potem – najzwyklejsze sieci i łodzie, przeżuwany daktyl, wypluwane rybie ości. Chatki odległej prowincji, o której Rzym nie miał bladego pojęcia i też mało co go obchodziła.
A to właśnie tam pojawiło się dziecko, które zmieniło bieg historii świata. Na owej najdalszej prowincji, której kolejni cesarze dotykali od niechcenia jedynie palcem. I to raz na parę lat, kreśląc przed kumplami na mapie granice swego terytorium. Raz rozdrażnieni zbyt upalnym latem, raz ospałością służby wciąż spóźniającej się z dostawami schłodzonych owoców.
Kto by przypuszczał, że najważniejsze sprawy świata wydarzają się w tym samym czasie nie na salonach Oktawiana Augusta i w retorskich szkołach Tyberiusza, ale przy sieciach naprawianych nad mało komu znanym jeziorem, na weselu anonimowej pary w odległej Kanie, wśród miotanych wiatrem kłosów łuskanych w szabat.
Dlatego, kiedy jedyny raz w życiu przyjechałem do Paray-le-Monial i zacząłem szukać śladów objawień Serca Pana Jezusa w przepięknej kluniackiej bazylice, nie mogło mi nie być głupio, że zapomniałem jak On działa: „Nieee, to nie tutaj to było księże! Musi ksiądz iść taaaam, i tam jest taka mała uliczka, i na tej uliczce jest po prawej taka mała kapliczka. I to tam Pan Jezus do Niej przyszedł” – rzekła mi na pełnym uśmiechu pani z punktu przyjęć w bazylice.
Uliczka, kapliczka, figurka, krzyżyk, skarbczyk, medalik – jak „ziarnko gorczycy” (Mt 17,20), jak „pyszczek” (Mt 17,27), jak „pieluszki” (Łk 2,7), jak „mieli też kilka rybek” (Mk 8,7), jak „rzemyk u sandała” (J 1,27).
Bóg maluczkich i prostych.
Bóg dewocjonaliów i procesji.
Bóg bielanek i gablotek, dzwonków i ampułek.
Bóg, który pokorą „ugina potęgi” (Exultet).
https://opoka.org.pl/liturgia
Zaiste, jak ziemia wydaje swe plony, jak ogród rozplenia swe zasiewy, tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość i chwała wobec wszystkich narodów."
Iz 61, 9-11
Moje serce raduje się w Panu, *
dzięki Niemu moc moja wzrasta.
cieszyć się mogę Twoją pomocą.
1 Sm 2, 1. 4-5, 6-7,
zachowałaś słowa Boże
i rozważałaś je w sercu swoim.
Łk 2, 19
A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.
Łk 2, 41-51
Wj 19, 2-6
Służcie Panu z weselem, *
stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości.
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, †
On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, †
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, †
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.
Ps 100
A nawet za człowieka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć tylko z największą trudnością. Chociaż może jeszcze za człowieka życzliwego odważyłby się ktoś ponieść śmierć.
Bóg zaś okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdy byliśmy jeszcze grzesznikami.
przez krew Jego zostaliśmy usprawiedliwieni.
Rz 5, 6-11
Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».
Mt 9, 36-38; 10, 1-8
Nie dając nikomu sposobności do zgorszenia, aby nie wyszydzono naszej posługi,
okazujemy się sługami Boga przez wszystko:
przez wielką cierpliwość, wśród utrapień, przeciwności i ucisków,
przez czystość i umiejętność,
przez wielkoduszność i łagodność,
przez objawy Ducha Świętego i miłość nieobłudną,
przez głoszenie prawdy i moc Bożą,
przez oręż sprawiedliwości zaczepny i obronny,
wśród czci i pohańbienia,
przez zniesławienie i dobrą sławę.
Uchodzący za oszustów, a przecież prawdomówni, niby nieznani, a przecież dobrze znani, niby umierający, a oto żyjemy, jakby karceni, lecz nie uśmiercani, jakby smutni, lecz zawsze radośni, jakby ubodzy, a jednak wzbogacający wielu,
jako ci, którzy nic nie mają, a posiadają wszystko.
2 Kor 6, 1-10
i światłem na mojej ścieżce.
Ps 119
«Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb!” A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi.
Mt 5, 38-42
"Zemsta nie przywraca sprawiedliwości"
ks. Michał Kwitliński
"Zły, o którym mówi Pan Jezus to nie Szatan, lecz drugi człowiek czyniący zło.
Diabłu, czyli Złemu, musimy stawić opór, bo „nie można dwóm panom służyć”.
Inna sprawa, że bez Bożej pomocy nasz opór byłby daremny.
Trzeba bronić się przed Złym i właśnie dlatego Jezus mówi nam, abyśmy nie stawiali oporu „złemu”, z małej litery.
Owszem, ów „zły”, czyniąc niesprawiedliwość, otwiera się na Szatana.
Diabłu nie jest potrzebne moje upokorzenie, szata czy ograniczenie wolności poruszania się.
On chce mnie oddzielić od Boga.
Człowiek, który mnie atakuje, już się oddala od Boga.
Jeśli wejdę w logikę zemsty, nie tylko nie powstrzymam zła, które się dzieje w jego duszy, ale sam przejdę na ciemną stronę.
Pan Jezus nie wzywa nas do naiwnego pacyfizmu, a już na pewno do obojętności na niesprawiedliwość.
Mogę użyć przemocy wobec przestępcy, który chce obrabować niewinnego człowieka albo zniszczyć cały naród.
Ale jeśli ów przestępca staje się dla mnie „chwastem” do wyrwania czy „onucą” do spalenia, to znalazłem się w drużynie Złego.
Zemsta, choćby ściśle uregulowana i ograniczona, szkodzi mścicielowi, a nie pomaga w nawróceniu agresora.
Cierpienie jest niepoliczalne.
Rachunków wyrównać się nie da, można tylko pisać kolejne.
Pan Jezus, dając te zdawałoby się niewykonalne wskazania, zapowiedział swoje zwycięstwo nad Szatanem.
Uderzony w policzek, odpowiada z godnością, choć swoimi słowami mógł sprowokować kolejny cios.
Droga na Kalwarię była dłuższa niż 1000 kroków, a przecież w każdej chwili mógł użyć swej boskiej mocy, aby zgładzić swoich prześladowców.
Na Golgocie żołdacy zabiorą mu Jego szatę i tunikę, zgodnie barbarzyńskim zwyczajem, który dawał katom wynagrodzenie w postaci ubrania skazańca.
Gdyby chciał postąpić zgodnie z Kodeksem Hammurabiego, powinien był unicestwić całą ludzkość, a i tak byłoby za mało. Jak bowiem odpłacić za obrażenie Stwórcy przez stworzenie, a tym jest każdy grzech? Na szczęście, miłosierny i wszechmocny Bóg znalazł inną drogę, aby przywrócić sprawiedliwość."
https://opoka.org.pl/liturgia
Według możliwości, a nawet –zaświadczam to – ponad swe możliwości okazali oni gotowość, nalegając na nas bardzo i prosząc o łaskę współdziałania w posłudze na rzecz świętych.
Znacie przecież łaskę Pana naszego, Jezusa Chrystusa, który będąc bogatym, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić.
2 Kor 8, 1-9
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.
J 13, 34
«Słyszeliście, że powiedziano: „Będziesz miłował swego bliźniego”, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził.
A Ja wam powiadam:
Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.
Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?
Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski».
Mt 5, 43-48
Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg.
A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki.
Ten zaś, który daje siewcy ziarno do zasiewu i chleb do jedzenia, dostarczy również wam ziarna i rozmnoży je, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości.
Wzbogaceni we wszystko, będziecie pełni wszelkiej prostoty, która składa przez nas dziękczynienie Bogu.
2 Kor 9, 6-11
i wielką radość znajduje w Jego przykazaniach.
Potomstwo jego będzie potężne na ziemi, *
dostąpi błogosławieństwa pokolenie prawych.
On wschodzi w ciemnościach jak światło dla prawych, *
łagodny, miłosierny i sprawiedliwy.
Rozdaje i obdarza ubogich, *
jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze,
wywyższona z chwałą *
będzie jego potęga.
Błogosławiony ten, kto służy Panu
Ps 112
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.
Mt 6, 1-6. 16-18
«Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli;
Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy.
Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy.
Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».
Mt 6, 1-6. 16-18
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.
Dzieła Twe, Panie, zawsze sprawiedliwe
Pan jest miłosierny i łaskawy.
Dzieła rąk Jego są sprawiedliwe i pełne prawdy, *
wszystkie Jego przykazania są trwałe,
ustalone na wieki wieków, *
nadane ze słusznością i mocą.
Ps 111
w którym wołamy: «Abba, Ojcze».
Rz 8, 15bc
«Modląc się, nie bądźcie gadatliwi
Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, zanim jeszcze Go poprosicie.
Wy zatem tak się módlcie:
Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci Twoje imię!
Niech przyjdzie Twoje królestwo; niech Twoja wola się spełnia na ziemi, tak jak w niebie.
Naszego chleba powszedniego daj nam dzisiaj; i przebacz nam nasze winy, tak jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego.
Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski.
Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, Ojciec wasz nie przebaczy wam także waszych przewinień».
Mt 6, 7-15
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.
Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, *
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał, *
i uwolnił od wszelkiego ucisku.
Bóg sprawiedliwych wyzwala z niedoli
Ps 34