"Błogosławiony Pan, Opoka moja. * On mocą i warownią moją, osłoną moją i moim wybawcą, * moją tarczą i schronieniem.
Panie, czym jest człowiek, że troszczysz się o niego, * czym syn człowieczy, że Ty o nim myślisz? Do tchnienia wiatru podobny jest człowiek, * dni jego jak cień przemijają.
"Gdy raz Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie tłumy?»
Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał».
Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?»
Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego».
Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie»." Łk 9, 18-22
"Nasyć nas o świcie swoją łaską, * abyśmy przez wszystkie dni nasze mogli się radować i cieszyć. Dobroć Pana, Boga naszego, niech będzie nad nami † i wspieraj pracę rąk naszych, * dzieło rąk naszych wspieraj!
"Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, * świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości. Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki, * sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne.
Zważa na nie Twój sługa * i nagrodę otrzyma za ich przestrzeganie. Kto jednak widzi swoje błędy? * Oczyść mnie z błędów przede mną ukrytych.
Także od pychy broń swojego sługę, * by nie panowała nade mną. Wtedy będę bez skazy * i wolny od wielkiego występku.
"Apostoł Jan rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami».
Lecz Jezus odrzekł: «Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto uczyni cud w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami.
Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.
A kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu lepiej byłoby kamień młyński uwiązać u szyi i wrzucić go w morze.
Jeśli zatem twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie ginie i ogień nie gaśnie». Mk 9, 38-43. 45. 47-48
"Pewnego dnia, gdy synowie Boży przyszli stawić się przed Panem, Szatan też przyszedł z nimi. I rzekł Bóg do Szatana: «Skąd przychodzisz?» Szatan odrzekł Panu: «Przemierzałem ziemię i wędrowałem po niej». Mówi Pan do Szatana: «A zwróciłeś uwagę na sługę mego, Hioba? Bo nie ma na całej ziemi drugiego, kto by tak był prawy, sprawiedliwy, bogobojny i unikający grzechu jak on». Szatan na to do Pana: «Czyż za darmo Hiob czci Boga? Czyż Ty nie ogrodziłeś zewsząd jego samego, jego domu i całej majętności? Pracy jego rąk pobłogosławiłeś, jego dobytek na ziemi się mnoży. Wyciągnij, proszę, rękę i dotknij jego majątku! Na pewno Ci w twarz będzie złorzeczył». Rzekł Pan do Szatana: «Oto cały majątek jego w twej mocy.Tylko na niego samego nie wyciągaj ręki». I odszedł Szatan sprzed oblicza Pańskiego.
Pewnego dnia, gdy synowie i córki jedli i pili w domu najstarszego brata, przyszedł posłaniec do Hioba i rzekł: «Woły orały, a oślice pasły się tuż obok. Wtem napadli Sabejczycy, porwali je, a sługi mieczem pozabijali, ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: «Ogień Boży spadł z nieba, zapłonął wśród owiec oraz sług i pochłonął ich. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: «Chaldejczycy zstąpili z trzema oddziałami, napadli na wielbłądy, a sługi ostrzem miecza zabili. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: «Twoi synowie i córki jedli i pili wino w domu najstarszego brata. Wtem powiał szalony wicher z pustyni, poruszył czterema węgłami domu, zawalił go na dzieci, tak iż poumierały. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść».
Hiob wstał, rozdarł szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon i rzekł: «Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione!» W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości." Hi 1, 6-22
Niech wyrok o mnie wyjdzie od Ciebie, * Twoje oczy widzą to, co sprawiedliwe. Choćbyś badał moje serce i przyszedł do mnie nocą, † i doświadczał mnie ogniem, * nieprawości we mnie nie znajdziesz.
Wołam do Ciebie, bo Ty mnie, Boże, wysłuchasz, * nakłoń ku mnie swe ucho, usłysz moje słowo. Okaż przedziwne miłosierdzie Twoje, † Zbawco tych, którzy się chronią przed wrogiem * pod Twoją prawicę.
"Uczniom Jezusa przyszła myśl, kto z nich jest największy. Lecz Jezus, znając tę myśl w ich sercach, wziął dziecko, postawił je przy sobie i rzekł do nich: «Kto by to dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto by Mnie przyjął, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki».
Wtedy przemówił Jan: «Mistrzu, widzieliśmy, jak ktoś w imię Twoje wypędzał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami». Lecz Jezus mu odpowiedział: «Przestańcie zabraniać; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami»." Łk 9, 46-50
'"Panie, mój Boże, wołam do Ciebie we dnie, * żalę się przed Tobą w nocy. Niech dotrze do Ciebie moja modlitwa, * nakłoń ucha na moje wołanie.
Bo moja dusza nieszczęściem jest przepełniona, * a życie moje zbliża się do Otchłani. Zaliczono mnie do grona idących do grobu, * stałem się jak mąż pozbawiony siły.
Między zmarłymi jest moje posłanie, * tak jak poległych, którzy leżą w grobach, o których Ty już więcej nie pamiętasz, * nad którymi nie roztaczasz już opieki.
Strąciłeś mnie w otchłań najgłębszą, * w mrok i przepaść. Twój gniew mnie przygniata, * spiętrzyły się nade mną jego fale.
"Gdy dopełniały się dni wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem, i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i weszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by przygotować Mu pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruzalem.
Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?» Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka."
«Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim. Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił się wrogo do odnoszących się tak do ciebie. Mój anioł poprzedzi cię i zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka, Chiwwity, Jebuzyty, i Ja ich wygładzę»."
"Kto się w opiekę oddał Najwyższemu * i mieszka w cieniu Wszechmocnego, mówi do Pana: «Tyś moją ucieczką i twierdzą, * Boże mój, któremu ufam».
Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego * i od słowa niosącego zgubę. Okryje cię swoimi piórami, * pod Jego skrzydła się schronisz.
Wierność Jego jest puklerzem i tarczą; * nie ulękniesz się strachu nocnego. Ani strzały za dnia lecącej, † ani zarazy, co skrada się w mroku, * ani moru niszczącego w południe.
Nie przystąpi do ciebie niedola, * a cios nie dosięgnie twego namiotu. Bo rozkazał swoim aniołom, * aby cię strzegli na wszystkich twych drogach.
"W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?»
On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje.
Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie». Mt 18, 1-5.10
"Gdy walczę z pokusami i upadam, wówczas pytam: „Dlaczego mój Anioł Stróż mi nie pomógł? Czemu znów uczyniłem coś, czego nie chcę czynić i czym się brzydzę?” Zaraz potem czuję w swoim sercu zaproszenie, by powtarzać te słowa z dzisiejszego Psalmu: „Tyś moją ucieczką i twierdzą, Boże mój, któremu ufam”. Ufam, bo On mnie nie przekreśla. Zawsze czeka z przebaczeniem. To ja już tracę cierpliwość do siebie samego, ale On nie.
Bóg dzisiaj przypomina ci, że nie jesteś sam w tym, często, twardym życiu. Masz kogoś, kto ci towarzyszy. W jakim celu? By to zobaczyć, musisz zapytać siebie: „Czego szukasz na ziemi?” Na pewno chcesz być szczęśliwy. Ale jak to zrealizować? Masz dość problemów w twoim małżeństwie, z twoimi dziećmi, w twojej pracy. Szukasz troszeczkę świętego spokoju. O dziwo, gdy go jakimś cudem znajdujesz, czujesz, że cię to nie nasyca. Bóg daje ci anioła. On ma cię doprowadzić do miejsca, które wyznaczył ci Bóg, do twojej Ziemi Obiecanej. Ale dojście do tego miejsca prowadzi przez pole bitwy. Jego anioł ciebie „zaprowadzi do Amoryty, Chetyty…” czyli do ludzi o wrogim nastawieniu. Te wrogie ludy dla ciebie dzisiaj to: twoja żona, która cię nie rozumie i masz do niej stały żal; twój szef w pracy, który cię po prostu bezczelnie wykorzystuje; to twój nałóg związany z hazardem; wreszcie to twoja gwałtowność, nad którą nie masz kontroli i która niszczy wasze dzieci. Jesteś zdominowany przez wrogów, nie masz szans. Ale to Bóg ich wygładzi. Ty masz „tylko” walczyć, masz nauczyć się walczyć.
Co to znaczy „walczyć”? Wciąż uparcie powracać do Chrystusa, gdy upadasz, gdy nie dajesz rady, gdy twój nałóg cię zniewala. Żołnierz Chrystusa przegrywa wiele razy, ale nie poddaje się. Wciąż wraca do swego Króla, a ten stwarza go na nowo. Tą ziemią obiecaną jest uparta bezwarunkowa Miłość Jezusa do ciebie. Ale możesz ją otrzymać tylko wtedy, gdy będziesz walczył tzn. powracał do Jego Miłości.
Nie chodzi o to byś był już mocny i nie upadał. Tak naprawdę, jesteś jak dziecko, które jest za słabe by zwyciężyć. Ono jednak nie puszcza ręki swojego Ojca, który nigdy nie potępia ciebie, „złego” dziecka. Bóg wpatruje się w twoje oblicze i w ten sposób przywraca tobie Bożą świętość tzn. Miłość. O ile mu na to pozwolisz." https://opoka.org.pl/liturgia
"Usłysz, Panie, kiedy głośno wołam, * zmiłuj się nade mną i mnie wysłuchaj. O Tobie mówi serce moje: * «Szukaj Jego oblicza!»
Będę szukał oblicza Twego, Panie. * Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy, nie odtrącaj w gniewie Twego sługi. * Ty jesteś moją pomocą, więc mnie nie odrzucaj.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana * w krainie żyjących. Oczekuj Pana, bądź mężny, * nabierz odwagi i oczekuj Pana.
"Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich:
«Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.
Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu». Łk 10, 1-12
"Przenikasz i znasz mnie, Panie, * Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję. Z daleka spostrzegasz moje myśli, † przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, * i znasz wszystkie moje drogi.
Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? * Gdzie oddalę się od Twego oblicza? Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, * jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.
Gdybym wziął skrzydła jutrzenki, * gdybym zamieszkał na krańcach morza, tam również będzie mnie wiodła Twa ręka * i podtrzyma mnie Twoja prawica.
Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze * i utkałeś mnie w łonie mej matki. Sławię Cię, że mnie tak cudownie stworzyłeś, * godne podziwu są Twoje dzieła.
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną" Ps 139 (138)
«Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno by się nawróciły, siedząc w worze i popiele. Toteż Tyrowi i Sydonowi lżej będzie na sądzie niżeli wam.
A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz!
Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który mnie posłał»" .Łk 10, 13-16
"Hiob odpowiedział Panu: «Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić. Kto przysłoni plan nierozumnie? O rzeczach wzniosłych mówiłem. To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem. Dotąd Cię znałem ze słyszenia, teraz ujrzało Cię moje oko, dlatego odwołuję, co powiedziałem, kajam się w prochu i w popiele». Potem Pan błogosławił Hiobowi, " Hi 42, 1-3. 5-6. 12-17
"Naucz mnie trafnego sądu i umiejętności, * bo ufam Twoim przykazaniom. Dobrze to dla mnie, że mnie poniżyłeś, * bym się nauczył Twoich ustaw.
Wiem, Panie, że sprawiedliwe są Twoje wyroki, * że dotknąłeś mnie słusznie. Wszystko trwa do dzisiaj według Twych wyroków, * bo wszelkie rzeczy Ci służą.
Jestem Twoim sługą, daj, abym zrozumiał * i poznał Twoje napomnienia. Poznanie Twoich słów oświeca * i naucza niedoświadczonych.
"Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają».
Wtedy rzekł do nich: «Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».
W tej to chwili rozradował się Jezus w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».
Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli». Łk 10, 17-24
"Dwa dzisiejsze czytania opisują dwa szczęśliwe zakończenia. W pierwszym czytaniu mamy końcówkę obszernej Księgi Hioba. Cały tekst księgi jest dysputą teologiczną nad tajemnicą cierpienia, nad tzw. starotestamentalną zasady odpłaty. Według tej zasady każde cierpienie miałoby być skutkiem złego postępowania. W taki właśnie sposób na cierpienie Hioba patrzyli jego przyjaciele, którzy przekonywali go, że na pewno musiał zgrzeszyć. Hiob jednak cały czas był przekonany o swojej niewinności, spierał się ze swoimi przyjaciółmi, a nawet podejmował dysputę z samym Bogiem. Jego niektóre wypowiedzi wobec Najwyższego były śmiałe, nawet harde, ale nigdy nie pojawiło się w nich bluźnierstwo. W dzisiejszym czytaniu jesteśmy świadkami finału dociekań. Hiob zwraca się do Boga: „Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić. (…) O rzeczach wzniosłych mówiłem. To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem. Dotąd Cię znałem ze słyszenia, teraz ujrzało Cię moje oko, dlatego odwołuję, co powiedziałem, kajam się w prochu i w popiele”. W wypowiedzi tej widoczne są dwa ważne elementy. Po pierwsze, Hiob przyjmuje postawę całkowitej pokory i uniżenia wobec wszechmocy Boga i Jego planów. Sam Bóg i Jego plany zawsze pozostaną tajemnicą, których człowiek nie jest w stanie w pełni ogarnąć w swojej ziemskiej egzystencji. Pokorne powierzenie się Opatrzności Bożej jest dla człowieka ratunkiem i źródłem siły. Po drugie, we własnym cierpieniu Hiob doświadczył szczególnej obecności Boga, a nawet Go zobaczył w wewnętrznym widzeniu: „Dotąd Cię znałem ze słyszenia, teraz ujrzało Cię moje oko”. Kiedy człowiek żyje spokojnym życiem, to Bóg niejednokrotnie wydaje się jakiś daleki, istnieje gdzieś na horyzoncie naszego myślenia. Gdy jednak pojawiają się cierpienia, to nagle Bóg staje się bliski i bardzo żywy. W cierpieniu człowiek na przemian albo kłóci się z Bogiem, albo Mu się zawierza. Postawa pokory i zawierzenia wobec majestatu Bożego doprowadziła Hioba do całkowitego usunięcia cierpień z jego życia. Na powrót otrzymał majątek, potomstwo i długowieczność, o czym opowiadają ostatnie wersety księgi. By zmierzyć się z cierpieniem we własnym życiu, potrzebne są i nam pokora oraz zawierzenie się Bożej Opatrzności. Postawy te dadzą nam wewnętrzny pokój, a być doprowadzą do zniwelowania cierpienia w naszym życiu.
Drugi happy end przedstawia dzisiejsza Ewangelia. Siedemdziesięciu dwóch uczniów wróciło z wyprawy misyjnej. Z wielkim entuzjazmem opowiadają Jezusowi, czego udało się im dokonać. Radość uczniów udzieliła się Jezusowi: „W tej to chwili rozradował się Jezus w Duchu Świętym”. Jezus miał świadomość, że zakończenie misji sukcesem wynikało z pokory jego uczniów, z faktu, że potrafili się całkowicie zdać na łaskę Bożą. Do uczniów powiedział tak: „Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi”. A do Ojca w modlitwie zwrócił się w takich słowach: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie”. Żeby utwierdzić uczniów w pokorze, Jezus dopowiedział: „Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie”. By odnosić sukcesy ewangelizacyjne i duszpasterskie potrzebne są: zawierzenie łasce Bożej i wielka pokora.
Życie patronki dnia dzisiejszego św. Faustyny jest potwierdzeniem prawdziwości słowa Bożego. Jak Hiob doświadczyła wielu cierpień i w tych cierpieniach miała widzenia Jezusa. Do niezwykłości objawień, których doświadczała, podchodziła z całkowitą pokorą. A o potędze ewangelizacyjnej jej misji nikogo nie trzeba przekonywać. Mimo braku wykształcenia Faustyny jej „Dzienniczek” jest najczęściej tłumaczoną polską książką. Powtórzmy zatem modlitwę Jezusa i weźmy ją sobie głęboko do serca: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie”."
Komentarz
On mocą i warownią moją,
osłoną moją i moim wybawcą, *
moją tarczą i schronieniem.
Panie, czym jest człowiek, że troszczysz się o niego, *
czym syn człowieczy, że Ty o nim myślisz?
Do tchnienia wiatru podobny jest człowiek, *
dni jego jak cień przemijają.
Błogosławiony Pan, Opoka moja"
Ps 144 (143
i dać swoje życie jako okup za wielu."
Mk 10, 45
Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał».
Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?»
Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego».
Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie»."
Łk 9, 18-22
abyśmy przez wszystkie dni nasze
mogli się radować i cieszyć.
Dobroć Pana, Boga naszego, niech będzie nad nami †
i wspieraj pracę rąk naszych, *
dzieło rąk naszych wspieraj!
Panie, Ty zawsze byłeś nam ucieczką"
Ps 90
a na życie rzucił światło przez Ewangelię."
2 Tm 1, 10b
świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości.
Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki, *
sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne.
Zważa na nie Twój sługa *
i nagrodę otrzyma za ich przestrzeganie.
Kto jednak widzi swoje błędy? *
Oczyść mnie z błędów przede mną ukrytych.
Także od pychy broń swojego sługę, *
by nie panowała nade mną.
Wtedy będę bez skazy *
i wolny od wielkiego występku.
Nakazy Pana są radością serca"
Ps 19 (18)
uświęć nas w prawdzie."
J 17, 17ba
Lecz Jezus odrzekł: «Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto uczyni cud w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami.
Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.
A kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu lepiej byłoby kamień młyński uwiązać u szyi i wrzucić go w morze.
Jeśli zatem twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie ginie i ogień nie gaśnie».
Mk 9, 38-43. 45. 47-48
Pewnego dnia, gdy synowie i córki jedli i pili w domu najstarszego brata, przyszedł posłaniec do Hioba i rzekł: «Woły orały, a oślice pasły się tuż obok. Wtem napadli Sabejczycy, porwali je, a sługi mieczem pozabijali, ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: «Ogień Boży spadł z nieba, zapłonął wśród owiec oraz sług i pochłonął ich. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: «Chaldejczycy zstąpili z trzema oddziałami, napadli na wielbłądy, a sługi ostrzem miecza zabili. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: «Twoi synowie i córki jedli i pili wino w domu najstarszego brata. Wtem powiał szalony wicher z pustyni, poruszył czterema węgłami domu, zawalił go na dzieci, tak iż poumierały. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść».
Hiob wstał, rozdarł szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon i rzekł: «Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione!» W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości."
Hi 1, 6-22
usłysz me wołanie,
wysłuchaj modlitwy *
moich warg nieobłudnych.
Niech wyrok o mnie wyjdzie od Ciebie, *
Twoje oczy widzą to, co sprawiedliwe.
Choćbyś badał moje serce i przyszedł do mnie nocą, †
i doświadczał mnie ogniem, *
nieprawości we mnie nie znajdziesz.
Wołam do Ciebie, bo Ty mnie, Boże, wysłuchasz, *
nakłoń ku mnie swe ucho, usłysz moje słowo.
Okaż przedziwne miłosierdzie Twoje, †
Zbawco tych, którzy się chronią przed wrogiem *
pod Twoją prawicę.
Nakłoń swe ucho, usłysz moje słowo"
Ps 17 (16)
i dać swoje życie jako okup za wielu."
Mk 10, 45
Wtedy przemówił Jan: «Mistrzu, widzieliśmy, jak ktoś w imię Twoje wypędzał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami». Lecz Jezus mu odpowiedział: «Przestańcie zabraniać; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami»."
Łk 9, 46-50
żalę się przed Tobą w nocy.
Niech dotrze do Ciebie moja modlitwa, *
nakłoń ucha na moje wołanie.
Bo moja dusza nieszczęściem jest przepełniona, *
a życie moje zbliża się do Otchłani.
Zaliczono mnie do grona idących do grobu, *
stałem się jak mąż pozbawiony siły.
Między zmarłymi jest moje posłanie, *
tak jak poległych, którzy leżą w grobach,
o których Ty już więcej nie pamiętasz, *
nad którymi nie roztaczasz już opieki.
Strąciłeś mnie w otchłań najgłębszą, *
w mrok i przepaść.
Twój gniew mnie przygniata, *
spiętrzyły się nade mną jego fale.
Moja modlitwa niech dotrze do Ciebie"
Ps 88
i dać swoje życie jako okup za wielu."
Mk 10, 45
Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?» Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka."
Łk 9, 51-56
«Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim. Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił się wrogo do odnoszących się tak do ciebie. Mój anioł poprzedzi cię i zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka, Chiwwity, Jebuzyty, i Ja ich wygładzę»."
Wj 23, 20-23
i mieszka w cieniu Wszechmocnego,
mówi do Pana: «Tyś moją ucieczką i twierdzą, *
Boże mój, któremu ufam».
Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego *
i od słowa niosącego zgubę.
Okryje cię swoimi piórami, *
pod Jego skrzydła się schronisz.
Wierność Jego jest puklerzem i tarczą; *
nie ulękniesz się strachu nocnego.
Ani strzały za dnia lecącej, †
ani zarazy, co skrada się w mroku, *
ani moru niszczącego w południe.
Nie przystąpi do ciebie niedola, *
a cios nie dosięgnie twego namiotu.
Bo rozkazał swoim aniołom, *
aby cię strzegli na wszystkich twych drogach.
Aniołom kazał, aby strzegli ciebie."
Ps 91 (90),
On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje.
Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie».
Mt 18, 1-5.10
"Twój Anioł"
ks. Nikos Skuras
"Gdy walczę z pokusami i upadam, wówczas pytam: „Dlaczego mój Anioł Stróż mi nie pomógł? Czemu znów uczyniłem coś, czego nie chcę czynić i czym się brzydzę?” Zaraz potem czuję w swoim sercu zaproszenie, by powtarzać te słowa z dzisiejszego Psalmu: „Tyś moją ucieczką i twierdzą, Boże mój, któremu ufam”. Ufam, bo On mnie nie przekreśla. Zawsze czeka z przebaczeniem. To ja już tracę cierpliwość do siebie samego, ale On nie.
Bóg dzisiaj przypomina ci, że nie jesteś sam w tym, często, twardym życiu. Masz kogoś, kto ci towarzyszy. W jakim celu? By to zobaczyć, musisz zapytać siebie: „Czego szukasz na ziemi?” Na pewno chcesz być szczęśliwy. Ale jak to zrealizować? Masz dość problemów w twoim małżeństwie, z twoimi dziećmi, w twojej pracy. Szukasz troszeczkę świętego spokoju. O dziwo, gdy go jakimś cudem znajdujesz, czujesz, że cię to nie nasyca. Bóg daje ci anioła. On ma cię doprowadzić do miejsca, które wyznaczył ci Bóg, do twojej Ziemi Obiecanej. Ale dojście do tego miejsca prowadzi przez pole bitwy. Jego anioł ciebie „zaprowadzi do Amoryty, Chetyty…” czyli do ludzi o wrogim nastawieniu. Te wrogie ludy dla ciebie dzisiaj to: twoja żona, która cię nie rozumie i masz do niej stały żal; twój szef w pracy, który cię po prostu bezczelnie wykorzystuje; to twój nałóg związany z hazardem; wreszcie to twoja gwałtowność, nad którą nie masz kontroli i która niszczy wasze dzieci. Jesteś zdominowany przez wrogów, nie masz szans. Ale to Bóg ich wygładzi. Ty masz „tylko” walczyć, masz nauczyć się walczyć.
Co to znaczy „walczyć”? Wciąż uparcie powracać do Chrystusa, gdy upadasz, gdy nie dajesz rady, gdy twój nałóg cię zniewala. Żołnierz Chrystusa przegrywa wiele razy, ale nie poddaje się. Wciąż wraca do swego Króla, a ten stwarza go na nowo. Tą ziemią obiecaną jest uparta bezwarunkowa Miłość Jezusa do ciebie. Ale możesz ją otrzymać tylko wtedy, gdy będziesz walczył tzn. powracał do Jego Miłości.
Nie chodzi o to byś był już mocny i nie upadał. Tak naprawdę, jesteś jak dziecko, które jest za słabe by zwyciężyć. Ono jednak nie puszcza ręki swojego Ojca, który nigdy nie potępia ciebie, „złego” dziecka. Bóg wpatruje się w twoje oblicze i w ten sposób przywraca tobie Bożą świętość tzn. Miłość. O ile mu na to pozwolisz."
https://opoka.org.pl/liturgia
zmiłuj się nade mną i mnie wysłuchaj.
O Tobie mówi serce moje: *
«Szukaj Jego oblicza!»
Będę szukał oblicza Twego, Panie. *
Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy,
nie odtrącaj w gniewie Twego sługi. *
Ty jesteś moją pomocą, więc mnie nie odrzucaj.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny, *
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
W krainie życia ujrzę dobroć Boga"
Ps 27 (26)
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię."
Mk 1, 15
«Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.
Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu».
Łk 10, 1-12
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli, †
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, *
i znasz wszystkie moje drogi.
Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? *
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, *
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.
Gdybym wziął skrzydła jutrzenki, *
gdybym zamieszkał na krańcach morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka *
i podtrzyma mnie Twoja prawica.
Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze *
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, że mnie tak cudownie stworzyłeś, *
godne podziwu są Twoje dzieła.
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną"
Ps 139 (138)
lecz słuchajcie głosu Pańskiego."
Ps 95 (94), 8a. 7d
«Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno by się nawróciły, siedząc w worze i popiele. Toteż Tyrowi i Sydonowi lżej będzie na sądzie niżeli wam.
A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz!
Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który mnie posłał»"
.Łk 10, 13-16
Potem Pan błogosławił Hiobowi, "
Hi 42, 1-3. 5-6. 12-17
bo ufam Twoim przykazaniom.
Dobrze to dla mnie, że mnie poniżyłeś, *
bym się nauczył Twoich ustaw.
Wiem, Panie, że sprawiedliwe są Twoje wyroki, *
że dotknąłeś mnie słusznie.
Wszystko trwa do dzisiaj według Twych wyroków, *
bo wszelkie rzeczy Ci służą.
Jestem Twoim sługą, daj, abym zrozumiał *
i poznał Twoje napomnienia.
Poznanie Twoich słów oświeca *
i naucza niedoświadczonych.
Okaż swym sługom pogodne oblicze"
Ps 119 (118)
że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom."
Mt 11, 25
Wtedy rzekł do nich: «Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».
W tej to chwili rozradował się Jezus w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».
Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».
Łk 10, 17-24
"Dwa happy endy. Kluczem: pokora"
ks. Antoni Bartoszek
"Dwa dzisiejsze czytania opisują dwa szczęśliwe zakończenia. W pierwszym czytaniu mamy końcówkę obszernej Księgi Hioba. Cały tekst księgi jest dysputą teologiczną nad tajemnicą cierpienia, nad tzw. starotestamentalną zasady odpłaty. Według tej zasady każde cierpienie miałoby być skutkiem złego postępowania. W taki właśnie sposób na cierpienie Hioba patrzyli jego przyjaciele, którzy przekonywali go, że na pewno musiał zgrzeszyć. Hiob jednak cały czas był przekonany o swojej niewinności, spierał się ze swoimi przyjaciółmi, a nawet podejmował dysputę z samym Bogiem. Jego niektóre wypowiedzi wobec Najwyższego były śmiałe, nawet harde, ale nigdy nie pojawiło się w nich bluźnierstwo. W dzisiejszym czytaniu jesteśmy świadkami finału dociekań. Hiob zwraca się do Boga:
„Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić. (…) O rzeczach wzniosłych mówiłem. To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem. Dotąd Cię znałem ze słyszenia, teraz ujrzało Cię moje oko, dlatego odwołuję, co powiedziałem, kajam się w prochu i w popiele”. W wypowiedzi tej widoczne są dwa ważne elementy. Po pierwsze, Hiob przyjmuje postawę całkowitej pokory i uniżenia wobec wszechmocy Boga i Jego planów. Sam Bóg i Jego plany zawsze pozostaną tajemnicą, których człowiek nie jest w stanie w pełni ogarnąć w swojej ziemskiej egzystencji. Pokorne powierzenie się Opatrzności Bożej jest dla człowieka ratunkiem i źródłem siły. Po drugie, we własnym cierpieniu Hiob doświadczył szczególnej obecności Boga, a nawet Go zobaczył w wewnętrznym widzeniu:
„Dotąd Cię znałem ze słyszenia, teraz ujrzało Cię moje oko”. Kiedy człowiek żyje spokojnym życiem, to Bóg niejednokrotnie wydaje się jakiś daleki, istnieje gdzieś na horyzoncie naszego myślenia. Gdy jednak pojawiają się cierpienia, to nagle Bóg staje się bliski i bardzo żywy. W cierpieniu człowiek na przemian albo kłóci się z Bogiem, albo Mu się zawierza. Postawa pokory i zawierzenia wobec majestatu Bożego doprowadziła Hioba do całkowitego usunięcia cierpień z jego życia. Na powrót otrzymał majątek, potomstwo i długowieczność, o czym opowiadają ostatnie wersety księgi. By zmierzyć się z cierpieniem we własnym życiu, potrzebne są i nam pokora oraz zawierzenie się Bożej Opatrzności. Postawy te dadzą nam wewnętrzny pokój, a być doprowadzą do zniwelowania cierpienia w naszym życiu.
Drugi happy end przedstawia dzisiejsza Ewangelia. Siedemdziesięciu dwóch uczniów wróciło z wyprawy misyjnej. Z wielkim entuzjazmem opowiadają Jezusowi, czego udało się im dokonać. Radość uczniów udzieliła się Jezusowi: „W tej to chwili rozradował się Jezus w Duchu Świętym”. Jezus miał świadomość, że zakończenie misji sukcesem wynikało z pokory jego uczniów, z faktu, że potrafili się całkowicie zdać na łaskę Bożą. Do uczniów powiedział tak: „Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi”. A do Ojca w modlitwie zwrócił się w takich słowach: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie”. Żeby utwierdzić uczniów w pokorze, Jezus dopowiedział: „Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie”. By odnosić sukcesy ewangelizacyjne i duszpasterskie potrzebne są: zawierzenie łasce Bożej i wielka pokora.
Życie patronki dnia dzisiejszego św. Faustyny jest potwierdzeniem prawdziwości słowa Bożego. Jak Hiob doświadczyła wielu cierpień i w tych cierpieniach miała widzenia Jezusa. Do niezwykłości objawień, których doświadczała, podchodziła z całkowitą pokorą. A o potędze ewangelizacyjnej jej misji nikogo nie trzeba przekonywać. Mimo braku wykształcenia Faustyny jej „Dzienniczek” jest najczęściej tłumaczoną polską książką. Powtórzmy zatem modlitwę Jezusa i weźmy ją sobie głęboko do serca: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie”."
https://opoka.org.pl/liturgia